Aktualizacja 16.12.2024
Szanowni Państwo, dziękujemy za wsparcie dla Bruna. Za każdym razem, gdy uświadamiamy sobie, że przybłąkał się do nas sam, jesteśmy po prostu poruszeni. On wiedział, że w Wiosce Dobra nie spotka go krzywda. On musiał czuć, że przez nasze pośrednictwo dotrze do Was. Ludzi z sercem dla zwierząt. Dla niego.
To Wasza pomoc umożliwiła nam opłacenie jego wizyty w klinice, gdzie oprócz obowiązkowych badań krwi miał również konsultację okulistyczną. Apetyt mu dopisuje, a to zawsze dobry znak. A jego oko to wynik przebytego kociego kataru. Zrobiły się w nim zrosty i ma tendencję do nawrotowych stanów zapalnych. Dostaliśmy krople i leki na wzmocnienie odporności.
Dziękujemy Wam z całego serca, pomogliście mu zacząć nowy rozdział, i ochoczo z tego nowego życia korzysta wylegując się przy kaloryferze.
Kochani, ponieważ stan Bruna jest stabilny, może zamieszkać w nowym domu! Mieszka obecnie z nami w Wiosce Dobra dla zwierzaków – w Dolnych Wymiarach 56 (45 min od Torunia).
Z wyrazami wdzięczności,
Karolina
Był poranek, jeden z tych cichych, kiedy świat wydaje się wstrzymywać oddech. Mgła gęsto otulała Wioskę Dobra, a my, jak co dzień, szykowaliśmy się do pracy z naszymi zwierzętami. Wtedy go zobaczyliśmy – szedł powoli, ostrożnie stawiając łapy, jakby każdy krok kosztował go więcej, niż możemy sobie wyobrazić.
Kot, który jakimś cudem trafił właśnie tutaj, do nas. Patrzył, ale jakby nie widział – jego jedno oko spowijała szarość, która opowiadała o trudach życia. W jego drobnej sylwetce widać było wyczerpanie, ale nie poddanie. Nazwaliśmy go Bruno – imię, które wydawało się do niego pasować, bo niósł w sobie coś niezwykle mądrego, coś, co sprawiało, że chciało się go słuchać, nawet gdy milczał.
Bruno sam wybrał Wioskę Dobra. Sam przyszedł. My tylko otworzyliśmy mu drzwi. Patrząc na jego złamane ciało – uszkodzone oko, zniszczone zęby – i jednocześnie widząc tę ogromną siłę, która pozwoliła mu do nas dotrzeć, nie mogliśmy go nie przyjąć. To, co Bruno przeszedł, pozostanie tajemnicą, ale wiemy, że teraz to my jesteśmy jego historią.
Potrzebujemy Waszej pomocy, by Bruno mógł zacząć nowy rozdział. Musimy zadbać o jego oko – czy uda się je uratować, nie wiemy, ale musimy spróbować. Musimy pomóc mu z bólem zębów, by znów mógł jeść, jak na kota przystało, z wdziękiem i spokojem. Każda pomoc to kawałek światła w jego świecie, który zdaje się pełen cieni.
Bruno pokazał nam, że warto ufać, nawet kiedy życie było zbyt trudne. Teraz my chcemy pokazać mu, że miał rację. Razem możemy to zrobić – dla niego, dla Wioski, dla tych wszystkich momentów, kiedy ktoś odważa się szukać dobra.
Z wdzięcznością.
Karolina